Zacznijmy od tego, czym właściwie są te skomplikowane techniki plastyczne? Czy można je w jakiś prosty sposób przetłumaczyć dzieciom? Czy zwykły śmiertelnik, może mieć z nimi do czynienia?
Ironizuję, a to dlatego, że wśród dorosłych często pokutuje przeświadczenie, jakoby sztuka i wszystko co z nią związane było zarezerwowane tylko dla wybranych. Że na sztuce to trzeba się znać. Że najpierw talent musi się objawić. Że istnieje coś takiego jak jedyny słuszny spis kierunków, przyborów i technik plastycznych, których definicji i porządku nie wolno zbezcześcić.
Tymczasem, Kochani, to zupełnie nie tak. Sztuka nie lubi ograniczeń i już dawno wyrosła z tej pompatycznej otoczki, w którą ubierano ją przez wieki. Zrzuciła odświętne pantalony i przywdziała przybrudzony dres, bo w takim dużo swobodniej się tworzy.
Sztuka powinna wrócić do korzeni, bo kiedy powstawały pierwsze jaskiniowe dzieła, nikt się nie rozwodził nad kwadraturą koła. Nikt się nie zadręczał, czy ma talent, czy robi to poprawnie odpowiednimi narzędziami, czy ładne to, czy jednak zanadto wybiegające poza kanon. Pan Jaskiniowiec najzwyczajniej w świecie wziął do ręki „farby” i pierwsze sklecone na szybkości narzędzie malarskie i nabazgrał, co mu tam leżało na serduchu. I to właśnie te pierwsze bohomazy wyznaczyły kierunek całej ludzkości.
Malarstwo jaskiniowe było swego rodzaju aktywizatorem. Zapalnikiem zmieniającym połączenia nerwowe i sposób myślenia człowieka pierwotnego. Punktem zwrotnym na kartach naszej historii. Było dokładnie tym samym, czym dla dziecka są pierwsze ślady poczynione „farbą”.
Co zyskuje Twoje dziecko na poznawaniu i łączeniu technik plastycznych?
- Doskonali zdolności manualne i manipulacyjne, rozwija małą motorykę. Znaczy to, że małe rączki wykonują mrówczą pracę. Ćwiczą mięśnie, precyzję ruchów, trenują aby w przyszłości opanować trudną sztukę pisania i wiele innych prozaicznych czynności, nad którymi my, dorośli, nawet się nie zastanawiamy.
- Rozwija kreatywność, wyobraźnię, umiejętność obserwacji i myślenia wizualnego. Twoje dziecko ma okazję poznać zupełnie inny sposób postrzegania – myślenie obrazami. Powiązana z tym zdolność wnikliwej analizy pozwoli mu dostrzegać to, co umyka mniej uważnym obserwatorom. Już na tym etapie pomaga mu to usprawnić podstawowe procesy myślowe, a w przyszłości pomoże mu to w skuteczniejszym rozwiązywaniu całkiem dorosłych problemów.
- Kształtuje swoją osobowość. Odwaga twórcza, otwartość, wrażliwość na piękno, zdolność do empatii i refleksji, poczucie własnej wartości i samoakceptacja. Aktywność twórcza to niebagatelny wkład w inteligencję emocjonalną i kondycje psychiczną Twojego dziecka.
- Uczy się i rozwija poprzez zmysły. Kontakt z różnorodnymi materiałami – szeleszczący papier, mokra glina, brudząca kreda, klejąca masa solna. Dzięki nim dostarczasz swojemu dziecku głębokich bodźców, czyli wspomagasz integrację sensoryczną.
- Zyskuje szanse na harmonijny rozwój. Wykonywanie prac plastycznych, zabawa sztuką, poznawanie różnych technik plastycznych wspiera równolegle rozwój manualny, intelektualny, emocjonalny i społeczny Twojego dziecka.
- Ma szansę zainteresować się sztuką na dłużej. Żeby powyższe punkty w ogóle miały szansę zaistnieć, entuzjastyczny stosunek do zajęć plastycznych jest niezbędny. Do 3 roku życia zainteresowanie dziecka sztuką raczej nie stanowi problemu. Schody zaczynają się później i właśnie wtedy Twoim najlepszym przyjacielem stają się zróżnicowane techniki plastyczne.
Chcę tego wszystkiego dla mojego dziecka. Od czego mam zacząć?
W najwcześniejszym etapie życia dziecka nawet nie musimy się zanadto wysilać, dziecię samo wykorzysta okazję. Wystarczy, że nie będziemy mu przeszkadzać.
Wyobrazić sobie taką sytuację. Wasze prawie roczne dziecko pałaszuje właśnie obiad. Buraczki, ziemniaczki, mięsko. Same pyszności! Tylko, że zamiast lądować w buzi, zawartość talerza zostaje rozsmarowana na tacce i porozrzucana wokół.
No i z czego ten bąbel tak się cieszy?
Jeśli pada takie pytanie, ktoś tu nie dostrzegacie „powagi” sytuacji. Oto dziecko dokonało wielkiego odkrycia! Wymyśliło swoją pierwszą technikę plastyczną i doświadczyło aktu tworzenia. Jego plastyczny umysł własnie to przetwarza i nie może wyjść z zachwytu.
Kiedy dziecię już trochę podrośnie, pozna od podszewki swoje pierwsze kredki i flamastry, kiedy jego entuzjazm trochę osłabnie, warto poszerzyć jego horyzonty.
Jeśli nie wiecie jak się do tego zabrać lub chcecie poczuć się pewniej, zaczerpnijcie z tego źródełka inspiracji: 21 technik plastycznych, które warto pokazać dziecku. Cz. 1 . Zapraszam też do zakładki PRACE PLASTYCZNE, tam znajdziecie wszystkie nasze pomysły na zabawy.
Prawda jednak jest taka, że żeby uprawiać sztukę z dzieckiem i bawić się technikami plastycznymi nie potrzebne są Wam moje podpowiedzi. Nie musicie dysponować ani imponującym warsztatem, ani artystycznym wykształceniem.
Techniką plastyczną może być dosłownie wszystko, a narzędziem byle patyk przytargany ze spaceru. Może się nawet okazać, że będzie on dla dziecka dużo bardziej atrakcyjny niż ten grzeczny pędzelek ze sklepu z zabawkami.
Sztuka nie lubi ograniczeń i każdy może być artystą. Gdyby wszyscy ludzie na ziemi zaczęli uprawiać sztukę, byłby to kolejny punkt zwrotny na kartach historii ludzkości.
