Ciastolina bez gotowania. Jak zrobić i jak przechowywać?

Od dawna chodziła mi po głowie ciastolina własnej produkcji. Przepis na zrobienie takowej nie jest żadną tajemnicą. Internet to taki fantastyczny twór, który dostarcza nam wszystkich odpowiedzi. Tylko, że „wszystkich” nie zawsze znaczy „dobrych”. Przepisów na ciastolinę jest od groma a mimo to, żaden wypróbowany gotowiec nie spełnił moich wyśrubowanych oczekiwań. Zapewne to kwestia mojej dwu-leworęczności w kuchni, dlatego nie pozostało mi nic innego, jak zamknąć się w tejże na dwa dni i opracować swój własny przepis na ciastolinę bez gotowania.

Dodatkowo opracowałam również estetyczny sposób jej przechowywania – projekty etykiet możecie pobrać na samym dole.

Moja idealna ciastolina

Po pierwsze, nie jest upierdliwa w produkcji (tych 2 dni na jej opracowanie nie liczę ;) ). Jak pomyślę sobie o tym, że robiąc ciastolinę w 6 kolorach – bazując na tych najbardziej popularnych przepisach – musiałabym 6 razy przejść przez cały proces produkcji: wyrobić ciasto, zagotować wodę z barwnikiem, w związku z czym 6 razy pucować garnek (najgorsze!), to ja dziękuję bardzo.

Po drugie, musi mieć idealną konsystencję. Sprężysta i średnio-gęsta a nie lejąca i klejąca się do wszystkiego. Ten wymóg dyskwalifikuje sporą część gotowych ciastolin, które zdarzyło mi się kupić i testować.

Po trzecie, jeśli coś nie wyjdzie, można to naprawić.

Przepis na ciastolinę – 6 kolorów

Składniki:

• 2 szklanki mąki
• 1/2 szklanki soli
• 2 łyżki oliwki dla dzieci (lub oleju)
• 2 łyżki proszku do pieczenia
• 1,5 szklanki zagotowanej w czajniku wody
• barwnik spożywcze w proszku (lub żelu). 6 lub 3 podstawowe kolory.
• gliceryna w płynie (opcjonalnie)
• puder dla dzieci (do podsypania, opcjonalnie można użyć mąki)

Mąka pszenna to podstawa. Sól to naturalny konserwant, dzięki niej nasza ciastolina będzie zdatna do użytku nawet przez kilkanaście tygodni. Zamiast oleju użyłam oliwkę dla dzieci, jest lżejsza, bardziej delikatna i ma przyjemny zapach. Proszek do pieczenia zwiększa elastyczność ciastoliny. Barwniki w proszku kupiłam na Allegro, jeden kolor to koszt ok 1-2 zł, ale możemy użyć też naturalnych barwników np. przypraw – kurkumy lub papryki (dzięki nim uzyskamy kolor żółty, czerwony i pomarańczowy). Gliceryna w płynie nie jest konieczna, ale nadaje ciastolinie połysku i pięknie uwydatnia kolory, kupicie ją w aptece za ok 2 zł. Puder dla dzieci to mój sposób na przyjemny, delikatny zapach (niweluje nawet intensywny zapach kurkumy) i w pewnym stopniu kleistą – mokrą konsystencję ciastoliny.

Wykonanie

Moja idealna ciastolina to taka, której nie trzeba gotować. Do jednej miski wsypujemy mąkę, sól, oliwkę i proszek do pieczenia. Zalewamy to zagotowaną w czajniku wodą, mieszamy łyżką i czekamy aż masa trochę przestygnie.

Po ok. 10 minutach wyrabiamy dobrze masę. W teorii powinna stracić swoją lepkość. Tak przynajmniej głosi przepis, którym sugerowałam się przy dobieraniu proporcji składników  – źródło. W praktyce bardzo z tym różnie. Na szczęście znalazłam na to sposób, ale o tym za chwilę.

Pora na barwienie naszej ciastoliny. Ciasto dzielimy na 6 kawałków. Idealnie mieszczą się one w naszych sprytnych pojemniczkach – o nich też za chwilę.

W każdym z 6 kawałków robimy paluchem dziurę, wsypujemy szczyptę barwnika, zalewamy go 3-4 kroplami gliceryny w płynie (ewentualnie olejem lub oliwką) i ugniatamy do uzyskania jednolitej masy. Polecam robić to jednak w rękawiczkach ;)

Wygląda idealnie, prawa?

Skubana, robi tylko takie wrażenie. Nieklejąca była tylko przez pierwszą dobę – to największy mankament wszystkich domowych ciastolin. Na drugi dzień, po wyciągnięciu z pojemnika (a raczej wyskrobaniu), na powrót stała się klejąca i strasznie przywierająca do palców. Nie chcę Was zanudzać szczegółowym dochodzeniem do stanu końcowego, dlatego od razu podam Wam rozwiązanie, na które wpadliśmy.

Podsypaliśmy naszą ciastolinę pudrem dla dzieci, który nadał jej delikatnego pudrowego zapachu (jeśli nie zależy nam na tym możemy użyć mąki). Wyrobiliśmy ponownie masę i wsadziliśmy do mikrofalówki. Każdy kolor osobno. Najpierw na 30 sekund i jeszcze na 15 (kto nie ma kuchenki mikrofalowej powinien zajrzeć TUTAJ).

Dzięki takiej obróbce termicznej ciasto stężało, a barwniki się utrwaliły (przestały brudzić). Chwilę odczekałam aż masa wystygnie i ponownie ją zagniotłam (nie przejmujcie się zaschniętą skorupką na powierzchni – wchłonie się).

Po tym zabiegu ciastolina jest sprężysta, średnio-gęsta, mało klejąca i prawie niebrudząca. Idealnie utrzymuje kształt – ugnieciona zastyga i się nie rozlewa. Widać na niej nawet najdrobniejsze linie papilarne! Dziecię jest nią zachwycone, a ja chyba jeszcze bardziej.

Jak przechowywać ciastolinę?

Szczelnie zamkniętą ciastolinę można przechowywać podobno nawet kilka miesięcy. Dla bezpieczeństwa, lepie przechowywać ją w lodówce.

Pewnie zdążyliście się już zorientować, że wykorzystany przez nas sposób przechowywania to nic innego jak pojemniki na mocz (poj. 100 ml). Tak, wiem. Pojemniki na mocz – to nie brzmi dumnie. Za to jest diabelsko skuteczne. Pojemniki te są bardzo szczelne (używam ich do rozlewania farb i noszę w plecaku od czasów studenckich i jeszcze nigdy mnie nie zawiodły). Do tego tanie i łatwo dostępne (kupując je w aptece kupicie od razu glicerynę ;) ).

Żeby zasłonić tą gustowną pieczęć, która nie pozostawia żadnych wątpliwości co do przeznaczenia naszego pojemnika, postanowiłam zaprojektować na nie specjalne etykiety (do pobrania na końcu). Wystarczy tylko wydrukować, nakleić na drugą stronę kartki taśmę dwustronną, wyciąć (wzdłuż białej linii), przykleić i gotowe. Prawda, że wygląda dużo lepiej? ;)

Żeby lepiej kontrolować wiek naszej ciastoliny na etykietach znalazło się się miejsce na „datę produkcji” do uzupełnienia.

Czy nasz  przepis jest łatwy czy wręcz przeciwnie – skomplikowany – sami oceńcie. Jedno mogę zagwarantować. Ciastolina wychodzi idealna i jest zdatna do użycia przez wiele tygodni (u nas trzymana w lodówce).

A nawet, jeśli ktoś ma dwie lewe ręce w kuchni i nie uzyska od razu dobrze wyrobionego – nieklejącego ciasta, może to naprawić za sprawą najlepszej przyjaciółki każdej beznadziejnej pani domu – kuchenki mikrofalowej ;)

Dajcie koniecznie znać jak Wam wyszło! Mi wpadło do głowy jeszcze kilka pomysłów na eksperymenty z naszą ciastoliną i gwarantuję, że dowiecie się o efektach jako pierwsi ;)

Etykiety do pobrania