Przepis na farbę tablicową 2.0. Dziecięca pracownia #1

Kilka miesięcy temu uraczyłam Was przepisem na ekspresową farbę tablicową, którą to w niewielkiej ilości ukręciłam z tego, co akurat miałam w domu i wykorzystałam do odświeżenia drewnianej komódki przeznaczonej na dziecięce szpargały. Wtedy też „wspaniałomyślnie” poleciłam Wam mieszać składniki „na oko”, nie biorąc zupełnie pod uwagę, że nie dla każdego będzie to tak dziecinnie proste, jak zapowiedziałam. Dzisiejszy przepis na farbę tablicową różni się od wersji 1.0 nie tylko aptekarską precyzją wykonania, ale także efektem wykończenia.

Przepis ten to żadna wielka filozofia, jednakowoż opracowałam go od początku do końca samodzielnie, metodą prób i błędów, bazując na całej malarskiej wiedzy zdobytej na studiach oraz w mojej pracowni, a efekt to istny cud-miód dla koneserów gładkich powierzchni i satynowej czerni.

Przepis na farbę tablicową 2.0

Tą farbą tablicową ozdobicie nie tylko drewniane dodatki, ale także ściany oraz inne duże powierzchnie, które z założenia mają pozostać gładkie. A w dodatku za 700 ml samodzielnie przygotowanej i pełnowartościowej farby tablicowej, po której można bazgrać do woli kredą tudzież pisakami kredowymi, zapłacicie ok. 19 zł. Słyszycie to chóralne i radosne posykiwania węży kieszonkowych?

Na oko to chłop w szpitalu zmarł. Składniki na farbę tablicową (700 ml):

• 400 ml farby akrylowej. U mnie to czarna emalia akrylowa do drewna i metalu (SUPERMAL Śnieżka za 16 zł)
• 100 ml wody
• 250 g kredy malarskiej (lub talku). Za kilogram białej kredy malarskiej zapłaciłam w markecie budowlanym 3 zł.

Przygotowanie:

Z powyższych składników otrzymacie ok. 700 ml farby. Ja nie potrzebowałam aż takiej ilości na raz, tym bardziej że jest ona niezwykle wydajna, dlatego podzieliłam proporcję na połowę.

1. Miksujemy kredę z wodą. Jak wygląda kreda malarska, możecie zobaczyć poniżej. Jest w pełni naturalna, nietoksyczna, a jej inwazyjność można porównać do tej charakteryzującej mąkę, dlatego nie musicie się martwić o swój sprzęt kuchenny. Bez problemu obmyjecie go po wszystkim ciepłą wodą.

A tak wygląda kreda zmiksowana z samą wodą. Nie wiem jak Was, ale mnie ten widok strasznie nakręcił, bo to zalążek najprawdziwszej farby kredowej, do której wzdycha połowa wnętrzarskiej blogosfery, a za którą czołowy producent każe sobie słono płacić. Już nie mogę się doczekać, kiedy i tę farbę wezmę na swój warsztat!

2.  Wlewamy partiami zmiksowaną kredę do kuwety z czarną emalią  i bardzo dokładnie mieszamy do uzyskania jednolitej konsystencji (farba powinna mzienić kolor na ciemny grafit). Dzięki temu, że kreda została wcześnie zmiksowana, nie uświadczymy w farbie żadnych grudek.

3. Malujemy, używając miękkiego wałka. Uwaga: farbę trzeba bardzo często mieszać, bo po czasie zaczyna wytrącać się z niej osad, który osiada na dnie.

W przypadku gładkiej powierzchni, dwie warstwy farby powinny starczyć w zupełności.

W poniższym przypadku warstw było znacznie więcej, gdyż po pierwsze opracowanie tego przepisu wymagało ode mnie kilku prób, a po drugie popełniłam jeden fundamentalny błąd i malowałam na źle przygotowanej płycie OSB. Jeśli też będziecie chcieli wykorzystać takową, polecam najpierw uzupełnić braki masą drewnianą.

Pamiętacie komódkę, o której wspomniałam na początku? Tak mi się to malowanie spodobało, że i ją powtórnie odświeżyłam. Tak na prawdę wcale tego nie wymagała, ale czerń 1.0 różni się od czerni 2.0, co można zaobserwować na zdjęciu poniżej, a że komódka i drewniane segregatory stać będą w bliskim sąsiedztwie, postanowiłam je ujednolicić.

A tu, proszę Państwa. Ta dam! Można podziwiać gładkie, satynowe wykończenie, które wcale nie było obietnicą bez pokrycia.

Dziecięca pracowania

Dzisiejszy przepis na farbę tablicową rozpoczyna cykl o dziecięcym pokoju – pracowni, która powstawała u nas przez ostatnie tygodnie. A ta niemałych rozmiarów, a przy tym przyjemnie niedroga w produkcji, tablica do rysowania kredą totalnie przeorganizowała miejsce zabaw, a nawet preferencję mojego prawie 3-latka. Zanotowałam nawet spadek zainteresowania innymi powierzchniami pionowymi – meblami i ścianami;) .

Reszta pokoju na razie owiana jest tajemnicą, ale zdradzę Wam, że to nie niejedyne elementy wyposażenia pokoju dziecięcego, który został potraktowany farbą tablicową. Za plecami tego młodego człowieka czai się się coś równie okazałego i o wiele bardziej nietypowego, czym pochwalę się w następnym odcinku nowego cyklu.

A teraz, Kochani, Wasza kolej! Czy podoba Wam się nowy cykl o dziecięcym pokoju, i czy choć trochę jesteście ciekawi, jak ostatecznie będzie wyglądać dziecięca pracownia dostosowana do potrzeb małego artysty? :)

Wpis powstał w ramach cyklu Dziecięca Pracownia. Pozostałe części znajdziesz tutaj:

• Łóżko z palet dla dziecka z wyobraźnią. Dziecięca pracownia #2
• Pokój dziecięcy sercem każdego domu? Dziecięca pracownia #3

Spodobał Ci się mój wpis? Daj mi o tym znać!

Z miłą chęcią odpowiem na Twój komentarz, przywitam Cię na facebookowym fanpage’u, sprawdzę co słychać u Ciebie na Instagramie i odbędę z Tobą ciekawą rozmowę za pośrednictwem maila.

Wierzę, że kreatywne dusze się przyciągają, a Twoja nie trafiła tu przez przypadek!

Ściskam!